Ezd 1,1-6; Ps 126,1-6; Łk 8,16-18

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO NAUCZYĆ SIĘ PRZEMIENIAĆ NIEWIARĘ W UFNOŚĆ

Ezd 1, 1

Aby się spełniło słowo Pańskie z ust Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku jego panowania, tak iż obwieścił on, również na piśmie, w całym państwie swoim.

Bóg ma moc zrealizować każdą swoja obietnicę złożoną człowiekowi. Bóg potrafi taką obietnice zrealizować nawet przez człowieka niewierzącego, tak jak to było w przypadku króla perskiego Cyrusa. Potrzebujemy naszą niewiarę zmieniać w zaufanie i uwielbienia Bożego żywego. W ten sposób uczymy się wiary w Bożą moc i Boże prowadzenie. Zacznijmy zatem wyznawać naszą wiarę na modlitwie, aby przemieniać naszą niewiarę w ufność Bogu żywemu.

Czy potrafisz demaskować swoja niewiarę? Co z nią robisz? Czy pragniesz ją przekształcać w wiarę?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę dostrzegania mojej niewiary. Dziękuję, że uzdalniasz mnie do wzrastania w wierze.

Ezd 6,7-20; Ps 122,1-5; Łk 8,19-21

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ODKRYĆ BOGA JAKO CENTRUM NASZEGO ŻYCIA

Ezd 6, 16. 18

I Izraelici: kapłani, lewici i reszta wysiedleńców radośnie obchodzili poświęcenie tego domu Bożego. I do służby Bożej w Jerozolimie ustanowili kapłanów według ich oddziałów, a lewitów według ich grup, zgodnie z przepisem księgi Mojżeszowej.

Wiara oraz obrzędy liturgiczne Narodu Wybranego stanowiły centrum ich życia. Wiara i celebracja liturgiczna nie była dla nich dodatkiem, ale centrum i źródłem wszelkiego życia. Właśnie tego nauczyła Izraelitów niewola babilońska. My również potrzebujemy to prawo odkryć w swoim życiu, że wiara ma być centrum naszego życia, a nie dodatkiem do niego.

Jakie miejsce w twoim życiu zajmuje wiara? Co mówią o tym fakty z twojego życia?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za dar wiary, za wszystkie sytuacje, które ją pogłębiają.

Ezd 9,5-9; Tb 13, 2-8; Łk 9,1-6

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO SPOGLĄDAĆ NA SWOJE ŻYCIE W ŚWIETLE SŁOWA BOŻEGO

Ezd 9, 6-7

Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze urosły powyżej głowy, a wina nasza wzbiła się do nieba. Od dni ojców naszych aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów tych krain, pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to jest dziś.

Prorok Ezdrasz widzi grzechy swojego narodu i upokarza się przed Bogiem żywym. Ma świadomość, że to ich grzechy są powodem ich własnego nieszczęścia. Często jesteśmy nieświadomi tego, że prawa duchowe są wpisane w ludzkie życie, np. zapłatą za grzech jest śmierć. Słowo Boże ukazuje przez historię zbawienia, że odejścia od Boga żywego są powodem nieszczęść, wszelkich niewoli i cierpień. Potrzebujemy spoglądać na nasze życie z perspektywy słowa Bożego.

Czy potrafisz spoglądać na swoje życie, zwłaszcza te trudne czy wręcz traumatyczne doświadczenia przez pryzmat słowa Bożego?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci, że uzdalniasz mnie do spoglądania na swoje życie w świetle słowa Bożego.

Ag 1, 1-8; Ps 149,1-9; Łk 9,7-9

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ODKRYĆ ŹRÓDŁO SWOJEGO ŻYCIA

Ag 1, 4-8

A teraz tak mówi Pan Zastępów: Zastanówcie się dobrze nad swoim postępowaniem! Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie macie go do syta; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje dla zarobku, pracuje dla dziurawego mieszka.Tak mówi Pan Zastępów: Zastanówcie się dobrze nad swoim postępowaniem. Wyjdźcie w góry i sprowadźcie drewno, a budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał i doznał czci – mówi Pan.

Prorok Aggeusz zaprasza nas, abyśmy odkryli źródło naszego życia. Od postawienia Boga żywego w centrum naszego życia będzie zależałą nasza wieczność. Spojrzyjmy na nasze życie i zobaczmy co daje nam szczęście. Zobaczmy także czego pragniemy, czego szukamy.

Co w praktyce stanowi centrum twojego życia? Jak wygląda twoja wiara? Czy Bóg stanowi źródło twojego życia czy jest tylko małym dodatkiem?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę ujrzenia prawdy o sobie. Dziękuję za dar wiary.

Ag 1,15-2, 9; Ps 43,1-4; Łk 9,18-22

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO UFAĆ BOŻEMU PROWADZENIU

Ag 2, 4-5

Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu – mówi Pan – nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha, cały ludu ziemi! Pracujcie, bo Ja jestem z wami, mówi Pan Zastępów. Zgodnie z przymierzem, które zawarłem z wami, gdy wyszliście z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was; nie lękajcie się!

Dla chrześcijanina najważniejsza jest świadomość Bożej obecności i Bożej wierności. Ja i Bóg to większość! Braki i kruchość przynależą do człowieczeństwa i nie stanowią przeszkody dla działania Bożego. Słabości i braki umożliwiają Bogu żywemu objawianie Swojej chwały. To co stanowi przeszkodę dla Boga jest nasza niewiara. Zacznijmy zatem prosić Jezusa o demaskowanie naszej niewiary i wejście na drogę zaufania w Boże prowadzenie.

Czy odkryłeś w swoim życiu Bożą obecność? Czy żyjesz w stanie łaski uświęcającej?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci, że mogę chodzić w Twojej obecności. Dziękuję za dar wiary.

Za 2,5-15; Jr 31,10-13; Łk 9,43-45

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO NAUCZYĆ SIĘ DOCENIAĆ SMAK ŻYCIA

Jr 31, 11-2a

Pan bowiem uwolni Jakuba, wybawi go z ręki silniejszego od niego. Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Człowiek potrafi radować się prawdziwie, gdy doświadczył głęboko Bożej interwencji w swoje braki w postaci, np. zniewolenia, braku radości, szczęścia, głodu. Braki pozwalają człowiekowi docenić to, co posiada. Dar uwolnienia sprawia, że człowiek potrafi radować własną wolnością. Dziękujmy zatem za nasze braki.

Jakich braków boleśnie doświadczasz? Co z tymi brakami robisz? Jak się zachowujesz po zaspokojeniu owego braku?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za moje braki. Dziękuję że uczysz mnie doceniać smak życia.