Rz 1,1-7; Ps 98,1-4; Łk 11,29-32

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ODKRYĆ BŁOGOSŁAWIEŃSTWO NAWRÓCENIA

Łk 11, 32

Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz.

Nawrócenie nie jest żadną opcja w życiu człowieka, którą można wybrać, albo nie wybrać. Nawrócenie to sprawa życia lub śmierci. Nawrócenie to sprawa szczęścia, albo nieszczęścia. Nawrócenie to na ogół gorzkie lekarstwo przynoszące zdrowie. Od nas zależy czy wyciągniemy po nie rękę i zastosujemy w życiu.

Czy prosisz Jezusa o łaskę nawrócenia? Czy odkryłeś dobrodziejstwo nawrócenia?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę nawracania. Dziękuję za wszelkie uzdrowienia dokonane dzięki mojemu nawróceniu.

Rz 1,16-25; Ps 19,2-5; Łk 11,37-41

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO ZADBAĆ O SWOJE WNĘTRZE

Łk 11, 39-41

Na to Pan rzekł do niego: „Właśnie wy, faryzeusze, dbacie o czystość zewnętrznej strony kielicha i misy, a wasze wnętrze pełne jest zdzierstwa i niegodziwości. Nierozumni! Czyż Stwórca zewnętrznej strony nie uczynił także wnętrza? Raczej dajcie to, co jest wewnątrz, na jałmużnę, a zaraz wszystko będzie dla was czyste”.

Choć troska o zewnętrzną stronę życia jest ważna, to Jezus ukazuje konieczność troski o swoje wnętrze. Piękno zewnętrzne wraz ze starzeniem zanika, a pozostaje piękno lub brzydota wewnętrzna. Piękno zewnętrzne przyciąga drugiego człowieka, ale aby miało szansę przetrwać potrzebuje piękna wewnętrznego. Życie w stanie łaski uświecającej, czystość, miłość, wielkoduszność, hojność to dary na wagę złota.

Czy troszczysz się o piękno swojego wnętrza? Ile czasu poświęcasz na modlitwę osobistą?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci, że zapraszasz mnie do współpracy ze swoją łaską. Dziękuję za moje piękno

2 Tm 4,9-17; Ps 145,10-18; Łk 10,1-9

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO UCZYĆ SIĘ NA BŁĘDACH

2 Tm 4, 9-12

Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Demas bowiem mnie opuścił umiłowawszy ten świat i podążył do Tesaloniki, Krescens do Galacji, Tytus do Dalmacji. Łukasz sam jest ze mną. Weź Marka i przyprowadź ze sobą; jest mi bowiem przydatny do posługiwania. Tychika zaś posłałem do Efezu.

Święty Paweł służąc Królestwu Bożemu potrzebował współpracowników. Niektórzy byli dla niego gorzkim rozczarowaniem, choćby wspomniany Demas. Dobór współpracowników to nie zwykle ważna sztuka w życiu człowieka. Bóg żywy pozwala nam czynić błędy, ale i uczyć się na tych błędach, aby kolejne wybory były właściwe.

Czy uczysz się na swoich błędach? Czy potrafisz ujrzeć swój błąd?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę właściwych wyborów współpracowników. Dziękuję za łaskę uczenia się na błędach.

Rz 3,21-29; Ps 130,1-6; Łk 11,47-54

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM, TO DEMASKOWAĆ SWOJĄ DWULICOWOŚĆ

Łk 11, 47-49

Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: „Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. Zatem dajecie świadectwo i przytakujecie uczynkom waszych ojców, gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce.

Jezus objawia dwulicowość Żydów, dlatego też mówiąc językiem współczesnym został wpisany na listę wrogów publicznych. My również potrzebujemy demaskować swoją własną nieszczerość: co innego mówimy, co innego robimy. Nasze życie powinno być jednością między czynami, a deklaracjami słownymi.

Czy twoje życie jest jednością słowa i czynu? Czy prosisz o łaskę stawania w prawdzie?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za demaskowanie mojej schizofrenii. Dziękuję za prawdę o mnie samym.

Rz 4,1-8; Ps 32, 1-11; Łk 12,1-7

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM,

TO UJRZEĆ PRAWDZIWE ZAGROŻENIE

Łk 12, 4-5

A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!

Jezus ma świadomość, że lęki przynależą do człowieczeństwa po grzechu pierworodnym. Mówi także czego mamy się lękać. Mamy się lękać diabła i potępienia wiecznego, ponieważ jest to prawdziwe i realne zagrożenie człowieka. Potrzebujemy wzrastać w wierze, aby ujrzeć nasze prawdziwe zagrożenie.

Czy doświadczyłeś swojego prawdziwego i realnego zagrożenia przez obecność i działanie diabła? Jak często przystępujesz do sakramentu pojednania?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za łaskę doświadczenie mojego prawdziwego zagrożenia. Dziękuję za pragnienie nieba. 

Rz 4,13-18; Ps 105,6-43; Łk 12,8-12

CHODZIĆ W DUCHU ŚWIĘTYM,

TO ODKRYĆ WIARĘ ABRAHAMA

Rz 4, 16-18

On to jest Ojcem nas wszystkich – jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” – przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, co nie istnieje. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się „ojcem wielu narodów”, zgodnie z tym, co było powiedziane: „Takie będzie twoje potomstwo”.

Abraham nie był wzorem życia moralnego ale stał się wzorem wiary, bo uwierzył w Boże obietnice. My również potrzebujemy otrzymać i żyć Bożymi obietnicami. Potrzebujemy prosić o pogłębianie wiary, która buduje się przez lekturę słowa Bożego, modlitwę, sakramenty. Potrzebujemy czasu na modlitwę ze słowem Bożym, aby nasza wiara miała możliwość wzrostu.

Ile czasu poświęcasz na modlitwę ze słowem Bożym? Jakie obietnice otrzymałeś od Boga żywego? Co z nimi robisz?

Pomódl się: Jezu, dziękuję Ci za czas na modlitwę ze słowem Bożym. Dziękuję za wiarę Abrahama.